Alarmi i magjistratëve hetues të Romës: “Qendra e emigrantëve në Shqipëri, një enigmë ligjore”

Qendra e emigrantëve në Shqipëri, çfarë rrëmuje!

Dhe alarmi, këtë herë vjen nga Gjykata e Romës, përgjegjëse, siç e kërkon ligji, për të gjitha krimet e kryera në qendrën e re të paraburgimit të riatdhesimit.

Ajo për identifikim është në ndërtim e sipër në Shëngjin ndërsa ajo aktuale do të jetë në Gjadër, dy qytete që janë rreth 20 kilometra larg njëri-tjetrit.

Marrëveshja mes qeverisë Meloni dhe qeverisë Rama është e qartë: krijimi i qendrës së parë të emigrantëve italianë në tokë të huaj. Dhe ajo sipërfaqe mbi 77 mijë metra katrorë, me dhjetë kontejnerë të rrethuar me mure shumë të larta dhe tela me gjemba, do të jetë nën juridiksionin e shtetit italian.

Aty duhet të zbatohen ligjet italiane. Menjëherë jashtë perimetrit situata ndryshon. Dhe këtë e dëshmon prania e forcave të armatosura shqiptare.

Këto janë udhëzimet. Megjithatë, aplikimi nga pikëpamja ligjore duket dukshëm më kompleks. Të gjitha çështjet që kanë të bëjnë me krimet e kryera në qendër, përveç atyre ndaj shtetasve shqiptarë, do të diskutohen në katin e pestë të Piazzale Clodio.

Zyra e Magjistraturës, ku duhet të ketë 41 gjyqtarë, por janë 32. Nga të cilët katër me përjashtime të llojeve të ndryshme. Pra, numri aktual bie në 28. Kështu është puna.

Çdo lloj çështjeje do të përfundojë në tavolinat e tyre: nga trazirat, tek rezistenca, tek një zyrtar publik, deri te ngjarjet e dhunshme mes refugjatëve. Edhe ato episodet më të vogla, të cilat përgjithësisht trajtohen ndryshe. Me prangat që vendosen menjëherë dhe me vendimin për vërtetimin ose jo të arrestit, i cili mbërrin brenda 48 orëve.

“Në këtë rast nuk zbatohen rregullat e gjykimeve të drejtpërdrejta”, sqarojnë ata në korridoret e Pallatit të Drejtësisë. Pa fshehur dyshime. Dhe kursehen në kritika.

Fillon me pyetjen personale. “Ne kemi staf të pamjaftueshëm”, murmuritin ata në Piazzale Clodio. “Është një çështje e njohur. Megjithatë, zyra e gjyqtarit hetues grumbullon aftësi, por burimet nuk rriten”.

Dhe Ministria e Drejtësisë, siç thonë ata, duket se tani për tani nuk shqetësohet për këtë.

Mungesës së stafit krahasuar me ngarkesat e mundshme i shtohen edhe dyshimet teknike. Çështja e qendrës në Shqipëri përbën një lloj rituali të detyrueshëm. Me kohë të pashmangshme më të gjata edhe për çështje që janë pak më shumë se të parëndësishme.

“Të shkojmë me radhë”, nxisin ata nga zyrat. “Sepse çdo hap paraqet një problem”.

Prokurori publik ka 48 orë për të komunikuar arrestimin dhe gjyqtari nga ana e tij duhet të caktojë seancën për vlefshmëri brenda 48 orëve në vijim.

“Kohë shumë të gjata, sikur të ishte një gjyq special për krime që mund të trajtoheshin shumë më lehtë”.

Në seancë, kuptohet që i akuzuari duhet të jetë i pranishëm.

“Do të bëhet nga distanca në platformën Teams”, shpjegojnë ata. “Por për këtë ne kemi nevojë për klasa me ekrane videokonferencash”.

Ato, për shembull, që u ngritën në seksionin e tetëmbëdhjetë të gjykatës civile. “Nëse është e nevojshme, ne do të jemi atje”.

Dhe si do të mund të komunikojnë mbrojtësit me të arrestuarit në mënyrë konfidenciale? Dhe përkthyesit? Dhe a do të mund të lidhet avokati nga zyra e tij përpara seancës apo do t’i duhet të përdorë gjithmonë stacionin e gjykatës?

Së fundi, nëse arrestimi vërtetohet, do të jetë e nevojshme të kuptohet se ku do të qëndrojë i burgosuri si masë paraprake. Në Shqipëri? Apo do të çohet në Itali? Me kosto që i shtohen kostove tashmë të tepruara të projektit.

Për ndërtimin e dy strukturave deri më tani janë shpenzuar 800 mijë euro. Dhe vetëm për kompensimin e transferimit për oficerët e zbatimit të ligjit që shërbejnë në qendër, duhet të merret parasysh afërsisht 1 milion në muaj.

Dyshimi i fundit, pra, sillet rreth aspektit njerëzor. Dhe për konceptin e drejtësisë. Edhe ata që të dëbuar brenda atyre mureve që nuk janë burg, por duken si diçka shumë më e keqe, kryejnë krime të lehta, do të duhet të ndjekin një proces shumë më të gjatë ligjor. Dhe komplekse. Projektuar për t’iu përgjigjur sjelljeve shumë më serioze.

Këtu janë të gjitha të panjohurat që rri pezull mbi qendrën ekstraterritoriale, e krijuar për të frenuar valët e emigracionit dhe rrezikon të bëhet një enigmë për juristët./Albanianpost