Titulli i faqes së parë të gazetës franceze Liberation i kushtohet Jacques Delors, i cili vdiq dje në shtëpinë e tij, në moshën 98-vjeçare. Një figurë emblematike për integrimin evropian, Jacques Delors, një ish-anëtar i Bankës së Francës, kishte studiuar drejtësi dhe shkenca politike përpara se të bashkohej me Francois Mitterrand.
“Babai i euros” dhe personaliteti i të majtës franceze dha frymën e fundit dje në Paris, siç tha në një deklaratë vajza e tij Martin Aubry, kryebashkiake e Lille-s.
Jacques Delors ishte ish-presidenti i Komisionit Evropian (1985-1995), me bashkëqytetarët e tij që e quanin atë “vizionarin e mençur” të Kontinentit të Vjetër.
Në vitin 1994, anëtarët e Partisë Socialiste Franceze u përpoqën ta bindnin atë të kandidonte për presidencën e vendit të tij, pasi sondazhet treguan se ai kishte një shans të mirë për të mposhtur njërin nga pretendentët kryesorë konservatorë: kryeministrin e atëhershëm Edouard Ballader dhe kryebashkiakun e atëhershëm të Parisit, Zhak Shirak.
Por nuk pranoi të kandidojë duke ia lënë vendin Lionel Jospin. Më në fund në zgjedhjet presidenciale të vitit 1995, Zhak Shirak fitoi.
“Nuk pendohem për asgjë”, por “nuk po them se bëra gjënë e duhur”, tha Delors në vitin 2021 për revistën franceze Le Point. “Doja të isha i pavarur dhe ndihesha ndryshe nga ata që më rrethonin. Mënyra ime e të bërit politikë nuk ishte e njëjtë”, kishte thënë ai në përpjekje për të justifikuar vendimin e tij për të mos kandiduar për presidencën franceze.
“Romani” i Delors
Në periudhën 1969-1972, Jacques Delors ishte këshilltar i kryeministrit francez Jacques Saban-Delmas.
Më pas iu bashkua Partisë Socialiste dhe në vitin 1981 shërbeu si ministër i financave në qeverinë e François Mitterrand.
Ai ishte një nga pionierët e projektit të integrimit evropian. Ai punonte me ethe dhe kishte fituar prestigj, ndikim dhe fuqi të madhe.
Në vitin 1994, të gjitha sondazhet treguan se ai ishte favoriti kryesor për presidencën franceze. Mosmarrëveshja e së djathtës franceze mes Edouard Balladir dhe Zhak Shirak është “gjalpë mbi bukë” për kandidaturën e tij.
Të dielën më 11 dhjetor 1994, Jacques Delors ishte i ftuar në rrjetin televiziv francez “TF1” në emisionin e njohur politik të Ann Sinclair, ish-bashkëshortes së dikurshme të “Don Zhuan”-it të FMN-së, Dominique Strauss-Kahn.
Pikërisht atëherë ai zbuloi letrat e tij duke njoftuar se nuk do të kandidonte për presidencën franceze.
Me Sinclair përballë tij, Delors flet gjatë gjithë shfaqjes me tonin e tij të qetë dhe të dhembshur.
Pikërisht në xhirimet e emisionit “7 sur 7”, politikani ndau vendimin e tij me francezët.
Në maj të vitit 1995, presidenti i atëhershëm i Francës, François Mitterrand, i moshuar dhe me probleme të rënda shëndetësore, largohet nga pallati Elysee pa i dhënë “unazën” e pasardhësve politikanit që do të marrë frenat e partisë.
Pas dhjetë vjetësh në detyrë, ish-ministri i financave Mitterrand, i cili shërbeu midis 1981 dhe 1984, do të largohet si president i Komisionit në janar.
Ai la gjurmë në Bruksel – transformimin e Komunitetit Ekonomik Evropian (EEC) në Bashkimin Evropian (BE) të ardhshëm – dhe konsiderohet i vetmi në të majtë që ka staturën e një politikani.
Për gazetën Le Figaro, Jacques Delors farkëtoi vizionin e tij për një Evropë të bashkuar dhe përkushtimin e tij për paqen gjatë orëve të errëta të Luftës së Dytë Botërore.
Ai ishte avokati i palodhur i bashkëpunimit midis kombeve evropiane dhe më pas i zhvillimit të identitetit evropian.
Një ide e realizuar falë, ndër të tjera, krijimit të Tregut Unik, programit Erasmus dhe fazave të para të një monedhe të vetme, duke formuar kështu një bllok të qëndrueshëm dhe të fortë evropian.
Studimet dhe jeta e tij personale
Ai studioi drejtësi dhe ekonomi politike në Sorbonë. Ka punuar në Bankën e Francës, ka qenë profesor në Universitetin e Parisit dhe ka qenë deputet i Parlamentit Evropian.
Një vit pasi Zhak Shirak fitoi zgjedhjet e vitit 1995 me 52.6%, Delors themeloi qendrën e majtë të mendimit (Notre Europe), me qendër në “qytetin e dritës”.
Më 15 shtator 2010, ai mbështeti nismën e re “Grupi Spinelli”, e cila u themelua për të nxitur përpjekjet federalizuese të Bashkimit Evropian.
Në jetën e tij personale, ai ishte i martuar me Marie Lefaige, e cila u nda nga jeta në vitin 2020.
Çifti kishte një vajzë, Martine Aubry, e cila shërbeu si sekretare e Partisë Socialiste Franceze nga viti 2008 deri në 2012, dhe një djalë, Jean-Paul Delors, i cili ishte gazetar dhe vdiq nga leucemia në vitin 1982, në moshën 29-vjeçare. /tesheshi.com
