Një shkrim nga autori i njohur izraelit, Gideon Levy

Një pogrom i shëmtuar kriminal kundër tifozëve izraelitë të futbollit ndodhi në Amsterdam të enjten.

Pogrome të ngjashme, të kryera nga kolonët, ndodhin pothuajse çdo ditë në Bregun Perëndimor.

Ndërsa izraelitët po rriheshin në Amsterdam, në Rripin e Gazës dhjetëra njerëz po vriteshin pa pikën e dallimit, duke përfshirë shumë fëmijë.

Këto masakra ndodhin çdo ditë dhe askush nuk shqetësohet të raportojë.

Izraeli shënoi një tjetër rekord të enjten për vetëviktimizimin, dhe media shënoi një tjetër rekord për nxitjen, ekzagjerimin, frikësimin dhe mbi të gjitha fshehjen e informacionit që nuk i përshtatet narrativës, që gëzon konsumatorët e saj.

Amsterdami dha një mundësi epike: Edhe një herë, hebrenjtë janë rrahur në Evropë.

Një tifoz i futbollit të Tel Aviv-it tregoi se vetëm një ditë më parë ai kishte vizituar Shtëpinë e Anne Frank – çfarë rastësie rrëqethëse – dhe drejtuesi i radios pothuajse shpërtheu në lot.

Korrespondentja e krahut të djathtë, e propagandës izraelite në Gjermani, Antonia Yamin, shpjegoi se “Evropa nuk e kupton problemin”.

“Vitin e fundit, 300 anëtarë të një familjeje nga Khan Yunis erdhën në Berlin dhe disa prej tyre janë tashmë të njohur për policinë. Gaza e ka fajin edhe Amsterdami”.

Yamin harroi, sigurisht, të përmendte ferrin nga kishte ardhur kjo familje dhe kush e krijoi atë.

Kështu është kur jeton në flluskën e ngrohtë, komode, krejtësisht të shkëputur nga realiteti, në mohim të plotë, që media izraelite ndërton për ne.

Ne jemi gjithmonë viktima; ka pasur një masakër vetëm më 7 tetor; fajin e ka gjithë Gaza; të gjithë arabët janë gjakatarë; e gjithë Evropa është antisemitike.

A keni ndonjë dyshim? Shih Kristallnacht në Amsterdam.

Sa i takon fakteve: Në Amsterdam, disa nga tifozët izraelitë u tërbuan në rrugë edhe para pogromit.

Thirrjet e neveritshme, heqja e një flamuri palestinez të varur në mënyrë legjitime nga ballkoni i një ndërtese nuk u shfaqën kurrë në mediat izraelite, gjë që mund të prishte imazhin e antisemitizmit.

Askush nuk bëri pyetjen e parë që duhet të kishte ngritur pamja e dhunës dhe urrejtjes në Amsterdam: Pse na urrejnë kaq shumë?

Jo, nuk është sepse ne jemi hebrenj.

Jo se nuk ka antisemitizëm: Sigurisht që ka dhe duhet luftuar, por përpjekja për të fiksuar gjithçka mbi të është qesharake dhe e rreme.

Një erë anti-izraelite fryu në Amsterdam të enjten dhe kjo ishte ajo që ndezi pogromin.

Emigrantët afrikano-veriorë, arabët dhe holandezët që u rebeluan panë tmerret në Gaza gjatë vitit të kaluar.

Ata nuk janë të gatshëm të heshtin për to.

Për ta viktimat janë vëllezërit dhe bashkatdhetarët e tyre.

E kush mund të qëndrojë indiferent kur populli juaj masakrohet kaq mizorisht?

Çdo kamarier maroken në çdo qytet të largët holandez ka parë shumë më tepër nga Gaza sesa ekspertët e çështjeve arabe në Izrael.

Asnjë person i denjë nuk mund të qëndronte indiferent ndaj imazheve nga Gaza.

Rebelët në Amsterdam kryen dhunë skandaloze dhe meritojnë dënim dhe ndëshkim.

Asgjë nuk mund të justifikojë një pogrom, as në Amsterdam dhe as në Hawara.

Por trazirat e Amsterdamit kanë gjithashtu një kontekst dhe Izraeli nuk është i gatshëm ta trajtojë atë.

E ka më mirë të dërgojë një truprojë me çdo tifoz izraelit të futbollit që udhëton në Evropë, sesa të pyes veten se pse na urrejnë kaq shumë dhe si mund të shuhet kjo urrejtje.

Kjo është një tjetër kosto e luftës në Gaza që duhet të ishte konsideruar: Bota do të na urrejë për këtë.

Çdo izraelit jashtë vendit do të jetë një objektiv i urrejtjes dhe dhunës tani e tutje.

Kjo është ajo që ndodh kur vrisni pothuajse 20 mijë fëmijë, kryeni spastrim etnik dhe shkatërroni Rripin e Gazës.

Është një pjesë e vogël e botës; nuk i pëlqen ata që kryejnë krime të tilla./AlbanianPost