Nga hapja e një rubineti deri te shpëlarja e tualetit, pak prej nesh shpesh ndalojnë të marrin në konsideratë ndikimin mjedisor të përdorimit të ujit. Procesi i sigurimit të ujit të pastër dhe i trajtimit të atij uji pasi ta kemi përdorur, megjithatë, ka një gjurmë të konsiderueshme karboni. Në fakt, në shumë vende, energjia e nevojshme për të pompuar dhe trajtuar ujin tonë mendohet se shton deri në 5% të të gjitha emetimeve të gazeve serrë, një shifër e krahasueshme me industrinë e aviacionit.
Disa orë pasi dikush shkon në tualet në kryeqytetin e Bullgarisë, Sofje, ajo që derdhet zakonisht përfundon në impiantin e trajtimit të ujërave të zeza në Kubratovë. E operuar nga Sofiyska Voda, pjesë e grupit Veolia, uzina është një nga më efiçentët në Europë për energjinë.
“Ne mbledhim ujërat e zeza nga qytetarët e Sofjes. Ne e trajtojmë këtu që të jetë i pastër kur të hyjë në lumë. Në këtë proces, ne prodhojmë biogaz. Ky biogaz më pas shndërrohet në energji elektrike dhe nxehtësi. Nxehtësia përdoret për proceset tona dhe energjia elektrike plotëson nevojat e këtij centrali,” tha Stanislav Stanev, Drejtor Teknik në Veolia Bulgaria.
Çdo vit termocentrali i Kubratovës gjeneron rreth 24,000 megavat-orë energji elektrike dhe nxehtësi – mjaftueshëm për të furnizuar me energji 2,300 shtëpi në vit. Por ajo që e veçon impiantin nga objektet e tjera të trajtimit të ujit është efikasiteti i tretësve të tij ku prodhohet biogazi, shpjegon Stanislav.
”Dallimi është sasia e biogazit të prodhuar. Zakonisht, impiantet e trajtimit të ujërave të zeza prodhojnë 50 deri në 60% të nevojave të tyre. Dhe këtu ne mbulojmë më shumë se 100% të nevojave tona. Ne po kursejmë gjithashtu emetimet e CO2, afërsisht 70,000 ton në vit.’’
Përveç CO2, trajtimi i ujërave të zeza prodhon shumë gazra si metani, një gaz i fuqishëm serrë. Kapja dhe përdorimi i këtyre gazeve përmes një procesi të quajtur bashkëgjenerim parandalon çlirimin e tyre në atmosferë, duke i mundësuar gjithashtu shfrytëzimin e tyre si burim energjie.
“Kjo është një nga industritë ku nuk është e pamundur të zbresësh në zero emetime neto ose në fakt zero emetime,” shpjegon Diana Ürge-Vorsatz, Zëvendës Kryetare e Panelit Ndërqeveritar për Ndryshimet Klimatike (IPCC).
“Ne kemi shumë mundësi për të përdorur ujin në mënyrë shumë më efikase dhe për të ripërdorur ato gaze që tani janë gaze serë. Së bashku, kjo mund të bëhet zero neto, veçanërisht nëse energjia që ne përdorim për këtë vjen nga burimet e rinovueshme të energjisë,” shton ajo.
Fabrika e Kubratovës tashmë ka marrë certifikatën e standardit të artë për reduktimin e emetimeve të saj, por planet janë në gatishmëri për të shkuar më tej.
Duke përmbledhur, Stanislav thotë: “Ne sapo po vëmë në punë një impiant të ri i cili do të rrisë prodhimin e biogazit me 10 deri në 15% këtu dhe po instalojmë fotovoltaikë. Por nuk është vetëm kjo fabrikë, ne po shkëmbejmë me kolegët tanë duke u përpjekur të frymëzojmë impiantet e tjera për të arritur vetë-mjaftueshmërinë energjetike, pasi kjo është diçka që grupi po na kërkon të shtyjmë përpara.’’/Scan
